Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մի հարուստ է անցնում փողոցով, — ախ նայե՛ք՝ նա ինչքա՜ն ինքնագոհ է
Մի հարուստ է անցնում փողոցով,— ախ, նայե՛ք՝ նա
ինչքա՜ն ինքնագոհ է․
Մի ժպիտ կա դեմքին խոցող,— ախ, նայե՛ք՝ նա
ինչքա՜ն ինքնագոհ է․
Նա կարո՞ղ է հասկանալ, այդ հիմարը, որ շուրջը
ուռճանում է իր մահը
Եվ տեսնել այդ ձեռքը սղոցող,— ախ, նայե՛ք՝ նա
ինչքա՞ն ինքնագոհ է։
|
|
