Մշակ/1873/7/Նամակ Ախալքալաքից
ՆԱՄԱԿ ԱԽԱԼՔԱԼԱՔԻՑ
Այս օրերումս Ախալքալաքում մի Հայ լուսաւորչական պանդուխտ երիտասարդ, կամենալով ամուսնանալ մի լուսաւորչական Հայ օրիորդի հետ, Ախալցխոյ Հոգևոր Կառավարութիւնից թոյլտվութեան թուղթը ձեռին դիմում է տեղւոյս գործակատար բարձրապատիւ Դ....եանցին պսակել նորան, Տէր գործակատարը պսակելու համար պահանջում է նորանից յիսուն (50) րուպբ. արծ. Երիտասարդը խնդրում է, աղաչում է, իւր աղքատ դրութիւնից 10 րուպլի ևս տալիս է, բայց խնդիրքը մնում է անկատար։
Երիտասարդը ստիպվում է դիմել դարձեալ Ախալցխոյ Հ. կառավարութեան։ Կառավարութիւնը երիտասարդին միամտեցնում է, որ գործակատարին յայտնուծ է, որ նա ձեզ պսակելով, ոչինչ պատասխանատվութեան չի ենթարկվի։ Բայց այս ամէնքը անցանում են զուր, երիտասարդը հարկադրված և յուսահատված մի Հ. Կաթօլիկ քահանայի ձեռով պսակվում է նորանց եկեղեցում Ալաստան անուանուած գիւղի մէջ։
Ասում են, որ այսպիսի անցք առաջին անգամ չէ, որ պատահում է, թէ որքան ճշմարիտ է այդ «ասում են» ները... մեք չգիտենք, միայն մեք ճանաչում ենք մի երիտասարդ, որ մի այդպիսի պատճառով այժմ պսակված է դուխապօռի աղջկայ հետ։
Ասում են, որ այս գործակատարի պատճառով մի քաղաքացի Զատկին իւր տունը օրհնել է տալիս մի Կաթօլիկ քահանայի։
Մեք կը ցանկանայինք, որ ասէին, թէ սուտ են ասում։
- 12 փետրվ. 1873.