Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
Նոճին
Կապոյտն ի վեր խորասոյզ՝
Սա մեծ նոճին կը նիրհէ.
Զինք խռովող ո՛չ մէկ յոյզ
Կ՚ընդունի ան աշխարհէ:
Ու մենաոր ու խոհուն՝
Կ՚ըզգայ զեփիւռն հազիւ թէ.
Գիշերներուն մէջ անհուն
Երբեմն յանհարծ կ՚աղօթէ:
Ու կը նիրհէ՜, կը նիրհէ՜...
Մինչեւ որ մութ հեռուէն
Շանթ մ՚հորիզոնն հըրդեհէ.
Ահ, նեծ նոճին, այն ատեն,
Փոթորիկին տակ գալարուն՝
Կ՚էրգէ իր Ցա՜ւն անանուն...
|
|
