Նովել

ՆՈՎԵԼ

Եվ նվագը հալվեց դանդաղ,
Եվ նվագն ինձ խառնեց իրեն.
Ինձ պարի մեջ գտա հանկարծ
Ու խորացա ես պարի մեջ՝
Այնքան, այնքան,
Որ ակամա դուրս մնացի
        Այդ նվագից,
        Եղանակից...
Պարում էի մեն-միայնակ։
Եվ մի նվագ չկար, ավաղ,
Որ հաշտ խոսեր իմ պարի հետ։
Հլու՝ սրտիս հոգս ու հրին,
Կրակներին,
Կարոտներին - չնժարվող,
Պարում էի... անեղանակ։
...Դամ պահողը վերջում ժպտաց
          Ներողամիտ.
- Նվագի տակ ռիթմ ու տակտով
Պարելն, ախր, ի՞նչ մեծ բան է,
Որ սովորել չես կարենում...