Արեգակնափայլ գեղով լի լուսին ի տասնուհընգէ,
Աչեր ծով ի ծով ունիս, սոսկալի վարսաւոր սըրովբէ.
Ուներդ է քաշած կամար, զինչ գարնան աղեղն ի յամպէ,
Լեզուդ տապարզի շաքար, քո շրթունքըդ վարդի թերթ է:
Աստղըն վառ ի վառ պայծառ ելանես ի յառաւօտէ,
Սքանչելատեսիլ դիմօք, Միքայէլ հրեշտա՞կն ես միթէ,
Չըկայ օրինակ այլ քեզ, հողածին քան զքեզ չբերէ.
Հազարաց բիւրոց ընտրեալ, ո՞ր լեզու ըզքեզ դըրուատէ:
Վարդ ես վայելուչ գունով, ցօղ առնուս ի վաղորդայնէ,
Արեւն երբ ի քեզ առնու, հիւս նայ ով զքեզ տեսանէ:
Հոտով քո արբեալ թըմրիմ, երբ քաղցրիկ հողմ ի քեզ հընչէ,
Փընջեալ երփնազարդ ծաղիկ, զքեզ բերած ի բարձըր լեռնէ:
Հիրիկ, կինամոն, նարդոս, պալասան ի յԵգիպտոսէ,
Քըրքում և զըմուռ շուշան, դու ազնիւ քան զգուհար հալուէ,
Եղեգնախընկոց նմանիս, գըտանիս ի լեառըն Սինէ,
Համասփիւռ և մըրտենի, մանուշակ ի կանաչ թըփէ:
Ակըն դահանակ, սուտակ, ելեալ ես Փիսոն գետէ,
Տըպազ մեծագին, յասպիս, շափիւղայ, լոյսն ի քէն ցայտէ:
Ակատ, կարկեհան, յակինթ, մարգարիտ՝ ելեալ ի ծովէ.
Մաքուր, անարատ ոսկի, դու եկեալ ես ի յԵւիլատէ:
Յապառաժ քարանց վիմաց մեծագին ակունք նորոգէ,
Առեալ ի ցօղոյ յերկնից՝ ի յոստրէն մարգարիտ շինէ,
Մացառաց, ոստոց, փշոց հոտ անուշ ըզվարդ ընձիւղէ,
Կազմեալ ի ջըրոյ պատկեր է զարմանք թէ այսպէս առնէ:
Պատկեր ես քո ստեղծողին, շաղկապեալ ի քառանիւթէ,
Տիպն իւր գոյացոյց ըզքեզ, նըկարեաց ւ եհան յարգանդէ,
Զիա՞րդ օրինակ տամ քեզ յանշնչից և յանըզգայէ,
Յայս իմ այրեցած սրտէս զայս ընծայ ընկալ ւ ընդունէ:
Գրիգորիս Աղթամարցի արտասուօք ըզքեզ կաղաչէ,
Թէ՝ ինձ ողորմի ասցէք, և փրկիչն ձեզ պարգևէ:
