Շքեղ օրհաս
Շքեղ օրհաս
Երկընքի մե՜ծ դուռներուն պես
Բա՛ց հոգիիս թևերըդ մարմար,
Եթե մեռնի՛մ իսկ հուզումես՝
Այդ մահն ապրի՛լ է ինձ համար․․․
Թո՛ղ որ հանգչի կուրծքիդ ձյունին՝
Հիվանդ հոգիս ու, շընչահատ,
Թող քեզ հըծծե Երազն իր հին
Որ զիս այսքա՜ն ըրավ գունատ․․․
Ու թող մեռնի հոգիս այդպե՛ս․―
Հպա՛րտ՝ հպարտ մարմնիդ վըրա.
Լոկ իր Երազն հըծծելով քեզ․․․
Զի ես կուզեմ որ ան սուրա՜
Մահվան գըրկին մեջ իսկ ինկած․
ես սիրեցի քեզ իբր աստված․․․