Սիրասպասում դող է

Աշոտ Գաբրիելյան

ՍԻՐԱՍՊԱՍՈՒՄ ԴՈՂ Է

Սիրասպասում դող է...

Ես մեծ առաձգականություն ունեմ,
Քանի որ ո՛չ վաղը, ո՛չ երեկը
Ինձ չի ախտորոշում,
Իսկ հոգուս դողէրոցքը
Սարսռում է ժամանակի մատուցած կորստից...

Ոչ երեկ և ո՛չ էլ վաղը
Չի՛ եղել և չի լինելու
Ախտահանումը իմ ծեքծեքող հոգու ալեբախումների...

Եվ մոլորակի՝ հոգեվարք հիշեցնող
Ամեն մի թրթիռը ինձ հուշում է,
Որ ոչ երեկ և ոչ էլ վաղը
Չի՛ հղել ու չի՛ լինելու քո շուրթերի բալհամբույրը...

Սիրասպասում դող է...

6.08.2001

Երևան