«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/92»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx|N. N.-ԻՆ|<poem>
Կյանքի Հոսանքն յուր ընթացքում Մեզ մոտեցրեց միմիյանց, Բայց զգացի ես իմ Հոգում Հենց նույն ժամին մի կասկած։
Կյանքի հոսանքն յուր ընթացքում
<br />նախազգացումն ինձ չրխաբեց.— Հայտնվեցար դու շուտով, Եվ մենք այժմ բաժանված ենք Ատելոէթ յան ան գնդով։
Մեզ մոտեցրեց միմիյանց,
<br />Արդեն ծանրր ես տուժեցի Քեզ կանչելով «բարեկամ». Էլ մի ջանար, Փարիսեցի, Գրավել սերս մյուս անգամ։
Բայց զգացի ես իմ հոգում
<br />Մի բարձրացնիր կենաց բաժակ, է՚նձ մի՛ օրհնիր ժպտերես, Էլ չի դարձնիլ ոչ մի մաղթանք Իմ Հավաար դեպի քեզ։
Հենց նույն ժամին մի կասկած։
<br />Քո պատկերը իմ սրտի մեջ, Ն գովելի Հիշատակ, Ամեն անգամ զարթեցնում Է ք՛՛ոան ցասոէմն և տանջանք։

<br />Գուցե տեսնես ինձ Հալածված, Անցավակից և մենակ, Թափառելիս անտուն, անհաց... Սակայն, և այն Ժամանակ,
{{տող|5}}Նախազգացումն ինձ չըխաբեց.—
Հայտնվեցար դու շուտով,
Եվ մենք այժմ բաժանված ենք
Ատելության անդնդով։

Արդեն ծանըր ես տուժեցի
{{տող|10}}Քեզ կանչելով «բարեկամ»,
Էլ մի՛ ջանար, փարիսեցի,
Գրավել սերս մյուս անգամ։

Մի՛ բարձրացնիր կենաց բաժակ,
Ինձ մի՛ օրհնիր ժպտերես,
{{տող|15}}Էլ չի դարձնիլ ոչ մի մաղթանք
Իմ հավատը դեպի քեզ։

Քո պատկերը իմ սրտի մեջ
Նզովելի՜ հիշատակ,
{{տող|20}}Ամեն անգամ զարթեցնում է
Բուռն ցասումն և տանջանք։

Գուցե տեսնես ինձ հալածված,
Անցավակից և մենակ,
Թափառելիս անտուն, անհաց...
Սակայն, և այն ժամանակ,
</poem>}}
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/></div>

90

19:34, 28 Մարտի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է



N. N.-ԻՆ

Կյանքի հոսանքն յուր ընթացքում
Մեզ մոտեցրեց միմիյանց,
Բայց զգացի ես իմ հոգում
Հենց նույն ժամին մի կասկած։

5 Նախազգացումն ինձ չըխաբեց.—
Հայտնվեցար դու շուտով,
Եվ մենք այժմ բաժանված ենք
Ատելության անդնդով։

Արդեն ծանըր ես տուժեցի
10 Քեզ կանչելով «բարեկամ»,
Էլ մի՛ ջանար, փարիսեցի,
Գրավել սերս մյուս անգամ։

Մի՛ բարձրացնիր կենաց բաժակ,
Ինձ մի՛ օրհնիր ժպտերես,
15 Էլ չի դարձնիլ ոչ մի մաղթանք
Իմ հավատը դեպի քեզ։

Քո պատկերը իմ սրտի մեջ
Նզովելի՜ հիշատակ,
20 Ամեն անգամ զարթեցնում է
Բուռն ցասումն և տանջանք։

Գուցե տեսնես ինձ հալածված,
Անցավակից և մենակ,
Թափառելիս անտուն, անհաց...
Սակայն, և այն ժամանակ,


90