Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/328

Զայն է տալիս իր Սարոյին Ու պըտըտվ ում մ ոլորված։ Եվ հոսում է գիշեր֊ց երեկ Արցունքն անրախտ աղշըկա, 850 Բա(ց իր սիրած տղան երր եք Չըկա, չըկա ու չըկա... Վրշվրշում է դետր— վո ւշ, վո ւշ, Եվ հորձանք է տալիս հորղ, Ու կանչում է— արի , Ան ո ւշ, Արի , տանեմ յարիդ մոտ... 848 Ու հոսում են գիշեր֊ցերեկ 850—854 տաղերի դիմաց՝ «He HaÄO՝>: Պահպանվել են նաև. սույն ինքնագրի 825—838 տողերի հետևյալ յւերակներլւ. / երես. իԱ՜խ, էնպես ուրախ Ետ արի մեկ էլ... [էն] ով է [յարաբ] Քո ճամփեն փակեի.. Ոչխարդ էն սարով Շուռ տուր, տուն արի, Փախիր գիշերով Ու թաքուն արի։ էլ մի ուշացնի, 10 Ես շատ եմ կացել, էլ մի լացացնի, Ես շատ եմ լացեք... Դե, գրնաս բարով, Դե, գրնաս բարով, Ես էլ չեմ անցնիք Քո անցած սարով... $ ա Արի, էլ մի ուշանա, թ Եկ, մի ուշանա, 322