Վերջին անգամ ժպտաց արև․․․

♦

Վերջին անգամ ժպտաց արև,
Եվ որպես կայծ չըքացավ.
Փչեց քամին. դողաց տերև.
Մայր-բնություն մերկացավ։

Տխրե՜ց երկինք… և յուր պայծառ
Դեմքը պատեց սև քողով,
Սգա՜ց երկիր… և վշտահար՝
Ամռան ասաց՝ «գնա՜ս բարով»։

Գնա՜ց ամառն… Եվ գունաթափ
Աշնան մըռայլ կերպարանք
Մարդուն ազդեց ահ ու սարսափ,
Երկրից խըլեց շունչ ու կյանք…