Վիճում են բոլորովին
| ← Գրողի կյանքից | Հովհաննես Թումանյան |
Տանջող ձայներ → |
[ 560 ] <ՎԻՃՈՒՄ ԵՆ ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ>
Վիճում են բոլորովին այլ բանի մասին— երբ տեսնում է, որ տարվում է գոռում է— ոչ, ես թույլ չեմ տալ[1] ոտքելու հասարակության իրավունքը, դուք բռնաբարում եք, ազգերը դարերով կռվել են այդ իրավունքների համար— մարդկության լավագույն զավակները․․․
Դուք այսօր ուզում եք ժողովրդին, բայց կզարթնի այդ ժողովուրդը[2]— նա մեզ հետ է— նա թույլ չի տալ ձեզ ոտքելու յուր սրբազան իրավունքները[3], դուք չեք սարսափում[4] ժողովրդի ներկայությունից (ամբոխը հուզվում է ու աղմկում)։
(Այս բոլորից հետո, հերոսը միայնակ տանը— ծանր է, ծանր, ծանր)։