ՏՏՀ/Քրտնոտություն
ՔՐՏՆՈՏՈՒԹՅՈՒՆ, քրտինքի առատ արտադրություն։ Քրտնարտադրությունը կարևոր նշանակություն ունի օրգանիզմի կենսագործունեության համար։ Քրտինքի հետ օրգանիզմից արտազատվում են նյութափոխանակության թունավոր արգասիքները։ Զգալի ֆիզիկական լարման, հուզմունքի, տաք եղանակի դեպքում ամբողջ մաշկի առատ քրտնարտադրություն է նկատվում արագ գրգռվող նյարդային համակարգ, ներզատիչ համակարգի, քրոնիկական վարակիչ (տուբերկուլոզ ևն) հիվանդություններ ունեցողների մոտ։ Ընդհանուր Ք-ից բացի գոյություն ունի նաև սահմանափակ տեղային Ք., երբ քրտնում են մարմնի միայն որոշակի հատվածները՝ ափերը, ներբանները, անութափոսերը ևն։ Չափից ավելի Ք. կարող է նպաստել մաշկի շփաբորբի, քրտնախաշի, էկզեմայի, սնկիկային կամ թարախային հիվանդությունների առաջացմանը։
Ընդհանուր Ք-յան դեպքում պետք է դիմել բժշկի, իսկ սահմանափակ Ք-յան դեպքում՝ խստորեն պահպանել մաշկի խնամքի կանոնները։ Մարմնի շատ քրտնող մասերը պետք է ամեն օր լվանալ տաք ջրով և օճառով։ Լվանալուց և մաքուր սրբիչով չորացնելուց հետո անհրաժեշտ է օգտագործել ցանափոշի (լավ է կլանում խոնավությունը) կամ հոտազերծիչներ։ Ոտքերի Ք-յան դեպքում օգտակար են ամենօրյա լոգանքները։ Ջրին պետք է ավելացնել կալիումի գերմանգանատ (մինչև ջրի վարդագույն դառնալը)։ Լոգանքից հետո մատների արանքի և ներբանի չոր մաշկին պետք է ցանափոշի ցանել կամ մաշկը մշակել հատուկ հոտազերծիչով: Առավոտյան մաքուր գուլպաների մեջ պետք է լցնել կապող և ախտահանող միջոցներ (օրինակ, ուրոտրոպինի և տալկի հավասար համամասնությամբ խառնուրդ)։ Մաշկի չափից ավելի չորացումից խուսափելու համար պետք է շաբաթը 2-3 անգամ ոտքերի մաշկին քսել սնուցիչ քսուք։
Անհրաժեշտ է ամեն օր փոխել գուլպաները և կիսագուլպաները։