Տապանագիր (Ալեքսանդր Ծատուրյան)

ՏԱՊԱՆԱԳԻՐ

Նա չէր նախանձում ո՛չ իշխանական
Մեծապանծ անվան,
Ո՛չ կարոտում էր հպարտ հարուստի
Շլացնող փառքի:
Նա չէր փափագում հզոր հաղթանակ,
Դափնիք ու պսակ.

Ո՛չ երազում էր գովեստ դղրդող,
Արձան ու կոթող։

Ցրվել թշվառի տանջված ճակատից
Դառնության թախիծ.
Եվ կանգնել պաշտպան յուր անմե՜ղ, ընկճվա՜ծ
Եղբոր իրավանց —
Այս է տենչալի նորա ջերմ փափագ,
Հոգվո նպատակ.
Եվ զոհված նա յուր ուխտին անսասան,
Իջավ գերեզման...
1889, 25 մայիսի