Տէրտէր

ՏԷՐՏԷՐ

Ախքատի օրթի, պէլլիսզը մարթ իմ,
Տուն-տեղ, միտք, ըստակ ե՞փ պիտ ունենամ.
Խըզմէթքեար լալու ցանկություն չունիմ,
Ի՞նչ անիմ: Լայլաճ տէրտէր պիտի լամ:

Մարթիք պալապան տուներու տէր ին,
Ստակ ալ շատ ունին` հէլալ եա հարամ.
Ես քախցած, չըպլախ` վա՜յ խեղճ անտէրին,
Ի՞նչ անիմ: Լայլաճ տէրտէր պիտի լամ:

Ախքատը, կիտիք, կուտէ իշտահո՞վ
Սաղ տարին աղած միս ու չօր թառան,
Անուշ ուտելիք տուն կուգայ ինչո՞վ,
Վօ՞վ կուտայ ըստակ: Արի՛ տէրտէր լամ:

Աղքատին սիրտը չուզէ՞ օղլուշախ,
Հաստկեկ իրիցկին` մանթիլը վըրան,
Չորս-հինկ հատիկ զաւակ, տեսօք, ղօպալախ...
Ի՞նչ անիմ: Լայլաճ տէրտէր պիտի լամ:

Տէրտէր` լամ ամա` կիր-կարթում չիտիմ,
Աս պօյիս ես ե՞փ սորվիմ շարական...
Ատ ալ վօր չեղաւ, հապա ի՞նչ անիմ,
Չէ՛, կէնե լայլաճ տէրտէր պիտի լամ:

Կիր-կարթում, ուսում` ան պօշ պաներ ին
Ու մեր ատէնը հէչ չին պէտքական.

Ցած հօքի, ծուռ վիզ պետք է տէրտէրին...
Է՜հ, ատպէս էնը՝ ես տէրտէր կըլամ։

Տէրտէր վօր էղայ, ա՛լ հարցնօղ չիկայ,
Վօ՞վ ու ի՞նչ իմ ես, աղե՞կ կըկարթամ.
Երք-փոխի համար տիրացու խօմ կա՞յ։
Չէ՛, քարն ալ ճաթի ես տէրտէր պիտ լամ:

Ա՛լ տէրտէր էղայ՝ փիլօն կըհաքնիմ,
Ծեռքըս կառնում խաշ ու աւետարան,
Տըղայ ու մեռել կառնում, կըխօթիմ
Մէկին աւազան, մէկին գերեզման։

Ի՞նչ հօրըս ցա՛ւն է մարթ փըսակելը,
Տունօրթնէնք քալել տարին էրկու ժում,
Եա՛ խօստովանցնելը, եա՛ հաղորթելը,
Եա՛ փարատելը տըղոցկանի տուն։

Ի՜նչ կուզիք` ասէ՛ք, տէրտէր ըլալէն
Քեարլը զէնիաթ աշխարքըս չիկայ։
Տայմա մարթ ազատ միւհլիւզ լալէն։
Ամմա ըստակը մէկ-ծարէն կուգայ։

Օխթը փօր, օխթը ճէպ տուն ունեցի՛ր,
Ու փիթուն տարին թաղէ՛ ու կրնքէ՛.
Փօրըտ կըռէ՛ հաց, ստակը ճէպըտ տի՛ր,-
Ատկից ալ թէօյֆէ կեանք մեզի պէ՞տք է։