Քո՛ւյր, գուցե՜ չըկանք...
Եղիշե Չարենց |
Քո՛ւյր, գուցե՜ չըկանք...
Գուցե մեկը, — ո՞վ —
Երազել է մեզ
Անլույս գիշերով...
Թվում էր հոգուս,
Թե երկուս ենք մենք,
Բայց, նայի՛ր, հիմա
Դարձել ենք — երեք...
Երկուսս էլ հիմա
Կանչում ենք նրան —
Փնտրելով կորած
Ուղիները Տան:
Կամուրջներ չկան:
Իսկ գետը — վարար:
— Փնտրելով նրան,
Փնտրում ենք իրար...