- Սա՞ղ ես...
- Բա որ սպանեիր,- և Պուղանը նրան դուրս է տանում դեպի ջուրը, որ խոխոջալով դնում է քարանձավի առաջով։
Վիրավորը լվանամ է երեսը։
- Մակիչն ո՞ւր է...
Մի քար է գլորվում, աղմկում է ձորը։
- Ձորում մարդ կա, շուտ․․․
Լսվում է ոտնաձայներ․․․
Պուղանը և Կարագինը քարանձավից հեռանում են։
10 Հետապնդողները նկատում են նրանց, կրակում են։
Պուղանը և Կարագինը փախան խոր ձորով։
16
Լուսնյակ գիշեր է։
Կոմունարները ամրացել են մի բլրի վրա։
Դեպի արևելք, բլուրից հարյուր քայլի վրա տափարակ է, ապա՝ Հաքարու գետն է։ Վարար, որկուն տված գալիս է պղտոր գետը, ջրերը լայն փռած։ Երբեմն քամին հեռացնում է գետի վշշոցը։
Մակիչը բլրի գագաթից նայում է դեպի այն կողմը։ Ինչ-որ 20 սպասում է, բայց ոչինչ չի երևում, այլ միայն ընդարձակ տափարակ է։
Կոմունարների մեծ մասը հրացանները դարձրել են դեպի արևմուտք։ Նրանք այդ կողմից են սպասում հետապնդողներին։
Հեռվում լսվում է համազարկ։
Կոմունարներից մեկը, որ այն կողմը դիրքապահ էր, վազում է դեպի բլուրը։
Երկու կոմունար, որոնցից մեկը «ջրաղացատերն» է, նայում է գետին։
- Էն կողմը մահ, էս կողմը սուր,- ասում է կոմունարներից 30 մեկը։ «Ջաղացատերը» յուրովի է հասկանում։
- Գետը մեզ կխեղդի...
- Գալիս են,- բղավում է վազող կոմունարը։
Մակիչը կանգնում է, նշան է անում, որ թաքնվեն։ Թաքնվում են, պատրաստվելով կրակել, երբ մոտենան։
