Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եվ վայելելով պտուղը ռոշնական քո առաջին սիրո՝
Կարո՞ղ ես չզգալ դու, որ հետզհետե
Հանձնվում է քեզ կյանքը — և դու
10
Պարտավոր ես քո հաղթ ուսերից այն գետին
չնետել։—
Որովհետև կամո՛ւրջ է քո սերը և ո՛չ երբեք եզերք,
Եվ վարդերը սիրույդ մարգագետնի խոստումներ են
ունայն —
Եթե սերը հողե ընկերուհուդ չդառնա ցոլքը սեգ
Այն վիթխարի ու վսեմ ադամանդի, որ տալիս է
մեզ կյանք․․․
1933. II 24
|
|