Ագռավաքարից մինչև իմ ծնունդը
Տարածություն է,
Կիսասաղմը հավերժության մեջ ձգող
Պորտալար,
Որտեղ ծնունդն ու մահը չեն հանդիպում
Ինձ ապրեցնելու համար…
Արևին ժպտացող լուսնի շողոքորթ ժպտի նման
Հայրենիքս տեղավորում է աշխարհի հայելու մեջ.
Խաչից այն կողմ փլատակ է,
Այս կողմ` խաչե հիմ`
Լուսնի մահիկ-յաթաղանից վախվորած…
Թալեաթի ներբանները հագած
Գյուլի քաղաքակիրթ ոտքերն են
Կեսհայրենիք մտնում…
Եվ կես եղած մի ժողովուրդ
Հայ-թուրքական սահմանի բացմամբ
Փոքր Մհերի վերադարձն է ուրվագծում
Ցորենով բեռնված վագոնների տեսքով…
Ես ոչինչ չունեմ հիշելու.
Ագռավաքարից մինչև իմ ծնունդը
Եղեռն է եղել…
