Պատմությունը երկար է, եթե չի գրվում, Եվ լռության մեջ պատսպարվելով` Վախը անբառ աղոթք է մոգոնում Չարտաբերվելու և տիրելու համար… Երկիրն անջուր տափաստանի նման Ճաք է տալիս, Ուրիշն է աղոթքի հավակնող խոսքեր մրմնջում… Ինձ խոսել, Առավել ևս` աղոթքին հասնել չթողեցին. Ինձ խանգարեցին լռել… Հիմա վերադառնում եմ, Որպեսզի ծնվեմ իմ լռությամբ, Բայց ճանապարհիս միայն Իմ պատմության կցկտուր ակնթարթներն են, Որոնք գրվել են արդեն Հիշողությամբ…