Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԱՂԹԱՄԱՐԻ ԿՂԶՈՒՄ
Սըրտիս խորքերեն,
Հովեն թե ծովեն
Մի ձեն եմ լըսում.—
Ո՛նց է մի աղջիկ
Մեղմ ու հանդարտիկ
Անվերջ արտասվում։
Կոպիտ աշխարհ է,
Մարդը միշտ չար է,
Կյանք է կործանում,
Կյանքն էլ կործանված
Որ անցավ գնաց,
Էլ ետ չի դառնում...
Սըրտիս խորքերեն,
Հովեն թե ծովեն
Մի ձեն եմ լըսում.—
Ո՛նց է մի աղջիկ
Մեղմ ու հանդարտիկ
Անվերջ արտասվում։
«Թամա՜ր... Ա՜խ, Թամա՜ր...»
Իզո՜ւր... ոչ մի բառ...
Չի պատասխանում։
Սերը որ կորավ,
Սիրտը որ մեռավ,
Արցունքն է մնում...
Սըրտիս խորքերեն,
Հովեն թե ծովեն
Մի ձեն եմ լըսում.—
Ո՜նց է մի աղջիկ
Մեղմ ու հանդարտիկ
Անվերջ արտասվում...
1915
|
|
