Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ժամն ըղձական արդ հասավ. ավարտված է երկար
աշխատանքը։
Ի՜նչ է թախիծն էլ անհայտ սիրտս կրծում անդադար։
Գո՞ւցե վաստակս ավարտած՝ ես կանգնել եմ, ինչպես
բեռնակիրը՝
Վա՛րձն իր արդեն ստացած, ա՛յլ վաստակի
անընտել։
5
Կամ տքնությա՞նս եմ ցավում, գիշերվա լռակյաց
ուղեկցի՞ն իմ.
Որ մտերիմն էր իմ տան, քույրը Այգի ոսկեղեն։
1933. V, 17
|
|