Jump to content

Ասացին, թե Շախաթա՛յի, դու տեղյակ ե՛ս աշխարհից

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ասացին, թե Շախաթա՛յի, դու տեղյակ ե՛ս աշխարհից
բնագիր
Դեդիլար, քի Շախաթայա, խաբարուն վար ալամդան

Դեդիլար, քի Շախաթայա, խաբարուն վար ալամդան,
Հա՞նքսի վարաղ յազիլուփսան, քի՞մ չաքուբտուր ղալամդան:

Ու ռուհի փաք վեյի ռուքար, Հաղ թանիմաղ բըզումդուր.
Բադ բըզում, աթաշ բըզում, աբ ու թոփրախ բըզըմդուր:

Շուքուր օլսուն յա ռաբումա, քի նըգարդարդուր բըզում,
Դունյա բըզում, ախրաթ բըզում, համ ջանաթ բաղ բըզումդուր:

Ուչ յուզ ալթմիշ ալթի փեյղանբար դովասիդուր բըզում,
Իսա Հաղ թալադան ենդի, նուրի շափաղ բըզումդուր:

Ղութսու շարիփ նուրի մազար, քան ու մաքանդուր բըզում,
Ուչ քիլիսա, թախտի իմամ, ազիզ սիմաղ բըզումդուր:

Ղալբ իշլամա, Սա՛յաթ-Նովա, զըրափ զաբութ վար բըզում,
Յարանղա ալ օթսըզ մահլամ, քի ղուդըր յաղ բըզումդուր:


Էս դիվանի Արութինի ասած է:

թարգմանություն
Ասացին, թե Շախաթա՛յի, դու տեղյակ ե՛ս աշխարհից

Ասացին, թե Շախաթա՛յի[1], դու տեղյակ ե՛ս աշխարհից,
Ի՞նչ գրիչով ես դու գրել, ես քեզ գտնեմ ո՞ր գրքից:

Տիրոջ պայծառակերպ հոգին ճանաչելը մե՛ր պարտքն է,
Հողմն ու հուրը, ջուրն ու հողը Արարիչի պարգևն է:

Փա՛ռք Ստեղծողին, որի աջը մեր հզոր պահապանն է,
Ա՛յս աշխարհն ու ա՛յն աշխարհը, դրախտի այգին մե՛րն է:

Երեք հարյուր ու վաթսունվեց սրբի աղոթքը մե՛րն է,
Հիսուսին Աստված առաքեց, վաղորդյան լույսը մե՛րն է:

Սիոնի սուրբ գերեզմանը, Գոյն ու անգոյը մե՛րն է,
Էջմիածնի[2] Մայր Աթոռը, լուսե պատկերը մե՛րն է:

Կեղծ բան չասես, Սա՛յաթ-Նովա, վերջնական վարձքը մե՛րն է,
Վերքիդ չայրող բալասան դի՛ր, զի սուրբ մեռոնը մե՛րն է:


  1. Շախաթայի — տես` հայերեն առաջին խաղի ծանոթագրությունը:
  2. Բնագրի «Ուչ Քիլիսան» բառացիորեն եռաեկեղեցի է նշանակում: Այդպես էին թուրքերն անվանում Էջմիածինը: