Արևն արթնացավ, արևը մեզ ի՜նչ...

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Աքսորավայրում Արևն արթնացավ, արևը մեզ ի՜նչ...

Վահան Տերյան

Այս պաղ աշխարհում ես տեսա միայն տառապանքի լաց...

* * *


Արևն արթնացավ, արևը մեզ ի՜նչ,
Նա մեզ չի բերում իր շողերը ջինջ,
Մեր վրա մռայլ կամարն է հեգնում,
Անսիրտ մեքենան ելնում ու ընկնում։
Գիշերն է իջնում հեզ ու հանդարտիկ,
Գազանն է ննջում, ննջում են մարդիկ,
Անվերջ կարիքն է մեր դուռը բախում,
Սովից մեր հոգնած սիրտը նվազում։
Անվերջ աշխատիր, տանջվիր անդադար,
Ու աշխատանքըդ ուրիշի համար.
Բավական է, վերջ. մենք էլ չենք ուզում
Սիրո երգ, անրջանք, վայելք ու հուզում,
Վեր կաց, իմ ընկեր, վե՛ր կաց, մուրճըդ առ,
Նոր կյանք, նոր վայելք կռենք մեզ համար...