Աքսորավայրում

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Լաց, լաց, իմ մուսա, մարդիկ չլացին․․․ Աքսորավայրում

Վահան Տերյան

Արևն արթնացավ, արևը մեզ ի՜նչ...


ԱՔՍՈՐԱՎԱՅՐՈՒՄ


Լուռ է գիշերը։ Սառույց է ու ձյուն...
Պաղ լռությունը մռայլ է ու չար.
— Զարթիր, ըղձալի գարնան շառաչյուն,
— Պայթիր, փոթորիկ, կարող ու պայծառ։
Լուռ է երկիրը։ Երկինքը ամպոտ.
Մեկը թախծագին նայում է հեռուն,
Մեկը կանչում է՝ «Զարթի՛ր, առավոտ»,
Ու շղթաներով աղմուկ է հանում...
Ու մի արձագանք... գիշեր է ու ձյուն...
Հանգիստ ննջում է մռայլ շրջական,
— Շողա, վրեժի մահաբեր դաշույն
— Հնչիր, փոթորիկ ժողովրդական...