Բանիկ մի ղալատ արի...

Նահապետ Քուչակ

* * *

Բանիկ մի ղալատ արի,

որ զօձո՛ւն ձագըն սիրեցի.

Խիստ վըստահութիւն արի,

որ օձուն դո՛ւռն գընացի.

Ձագուն մայրն ի դուրս երեկ,

զիս խայթեց, և նըստայ լացի:

Արժա՛ն եմ ես այս լացիս,—

ո՞վ եղեր օձուն սիրելի:

---