Բաց արեք

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ինչ-որ մի սառ դող Վարդան Հակոբյան, Երկեր, հատոր Ա (Բաց արեք)

Վարդան Հակոբյան

Անձրեւի ձայնը
***

Բա՛ց արեք օրվա պատուհանները,
Օ՛դ է հարկավոր,
                Եվ լույս՝ օդից շատ։
Բայց նորից մութ է, խավար է նորից.-
Այրո՛ւմ է ցավն ինձ։
Այս ի՞նչ կանչեր են իմ հոգուն փարվում,
Ցուրտ շամանդա՞ղն է ծովը համբուրում։
                 Օրը ո՞ւր մնաց։
Ինչ-որ կսկիծ է հունցվում երգիս մեջ.-
Այրո՛ւմ է ցավն ինձ։
Ցավերն այրու՛մ են,
Ցավերն այրու՛մ են,
Ու պահը՝ հլու հնազանդությամբ,
Նոր կրակներ է նվիրաբերում
Ու նոր երազներ քամում ինձանից.
Եվ գիտե՞ք, արդյոք,
Բանաստեղծները ցավից չե՛ն մեռնում,
Բանաստեղծները ծնվու՛մ են ցավից։