ԳԱՆՁ ՈԻՌԸՆԿԱՐՈԻ ՍՈԻՐԲ ՆՇԱՆԻՆ
Ի Գրիգորիս կաթողիկոսէ Աղթամարցւոյ
Գերակատար աստուած համայնի,
Տէր արարիչ երկնի և երկրի.
Որդին ծընունդ, բըխումն է հոգի,
Հարթ հաւասար անձինք եռակի:
Մի քան զմի յառաջ ոչ ասի,
Ոչ մին պահի կամ քըթթել կամի.
Թէպէտ անձինք յատուկ քարոզի,
Բայց բընութեամբ անբաժանելի:
Զի հայրն է լոյս, լուսոյն լոյս որդի,
Եւ փառակից ճշմարիտ հոգի:
Ծնունդ է հօր միածին որդի,
Չէ արարած ըստ Արիոսի:
Հոգին աստուած է միշտ կենդանի,
Անհատաբար ի հօրէ բըխի.
Քանիւ ստեղծեաց զբանակքն անմահի.
Զգունդքն հրեշտակացն ի հրեղէն արփի:
Ստեղծեաց ըզմարդն ըստ իւր պատկերի
Եւ զարդարեաց շնորհօքն եօթնարփի.
Յեդեմական դըրախտըն փոխի,
Արքայօրէն ի գահոյս բազմի:
Պատուէր առին վասն մի պըտղի,
Չի ճաշակել առանց հրամանի.
Չարեաց գիտակն ի յօձըն բունի.
Եւ ընդ նախահօրըն մեր նա խօսի:
Թ’ ով ճաշակէ յայն ծառոյն պըտղի,
Արքայօրէն նա աստուած լինի,
Եւ ճանաչել ըզչարն ու զբարի.
Նըման լինել ձեր աստ ածողի:
Եւ խաբեցաւ կինն ողորմելի,
Գեղով պըտղոյն աչաց հաճելի.
Կերաւ Ադամ ձեռօքն Եւայի
Եւ յեդեմական դրախտէն հալածի:
Երկըրպագեմք խաչին Քրիստոսի
Ազատարար համայնից ազգի: Աղաչեմք:
Րամիցըս տէր նախնոյն արարող
Նա բարկացաւ, ասաց. Դարձ ի հող,
Քանզի չեղեր, ասէ, դու կարող
Կալ հակառակ եւ չարին յաղթող:
Տառապանօք տանջիք զերդ ըզգող,
Դրախտին եդեալ հրեշտակ պահեցող,
Եւ սերովբէք սուսերօք շրջող
Եւ հողեղէն բնութիւնս մեր կիզող:
Ի յուրբաթու վեց ժամըն կերան,
|
|
Ըզմահաբեր պըտուղըն անպիտան.
Եւ վեց ժաման վեց հազար անցան,
Տառապանօք նոցա տանջեցան:
Մինչ առաքէ հայց յերկիր ըզցան,
էառ մարմին գայ ի չարչարան.
Ելեալ մարմնով ի փայտըն խաչին,
Խոնարհեցաւ ի հող և ի տապան:
Փառօք յարեաւ տէրն անապական,
Առաքելոցն եղեալ յանդիման.
Յարոյց ընդ իւր զմահան պարտական
Ճոխ և փարթամ ի յերկինս եհան:
Դասք երջանիկք գունդքըն սրբազան
Քարոզք բանին ի յաշխարհս ելան.
Ոցք ի նոցանց ըզբան ընկալան.
Եւ յորդին աստուած հաւատով դարձան:
Նոց պատուիրան առին և նըշան,
Դրոշմ և օրէնք, ի կըռոց դարձան.
Որպէս զԿղոդիէ Հոռոմոց արքայն,
Պատցոնիկէ կինն իւց պատուական:
Յառաքելոյն Պետցոսէ ուսան
Զգալաստ փըրկչին և մըկըրտեցան:
Տնօրէնութեան տեղաց ցանկացան,
Եւ տիրածին կասին մաքրական:
Եկեալ դըշխոյն սիրով ջերմական
Երկըրպագէց տեղաց սըրբութեան.
Խընդրեաց ըզխաչըն տէրունական,
Որ կենսատու է ազգի մարդկան:
Դուստր արքային էառ անդ վաղճան,
Շնորհօք խաչին դարձաւ ի կենդան:
|
|
Եբկըրպագեմք խաչին Քրիստոսի
Ազատաբար համայնից ազգի: Աղաչենք:
Ի փրկական փայտէն հրաշանաց
Դըշխոյն սիրով, հաստով խընդրեաց,
Տեառնեղբօրէն ըզմասն աղերսեաց.
Ըղձին եհաս և փափաքանաց:
Տարեալ կայսերն ըզնա ընծայեաց
Զոր հաւատով նա երկըրպագեաց.
Երեք հարիւր ան անդէն մընաց,
Յազգ և ի տունըս թագաւորաց:
Ի յարմատոյն բուսեալ յայն բարեաց
Սուրբն Հռիփսիմէ կոյսն ի յազատաց,
Առեալ թօշակ իւրն ի հայրենեաց,
Զաստուածընկող նըշանըն կենաց:
Յարևնըտից արև մեզ ծագեաց,
Սուրբ ընկերօքն իւր ի Հայս դիմեաց.
Եկեալ հասեալ կոյսն ի գովելեաց
ՅԱրքական գաւառին Մոկաց:
Ունէր ընդ իւր զնըշանըս կենաց,
Որ զարարածըս լուսաւորեաց.
Զմինըն պարգևս տըւեալ նա Մոկաց,
Զմիւսն ի Վարագ տարեալ ամփոփեաց,
Գիւղ ի Կրճաւ խաչըն դադարեաց,
Դեւքն յաղբերէն իսկոյն հալածեաց.
Մանկունքն, որ խեղ յոտից ւ ի ձեռաց,
Բըժըշկեցան խաչիւըն շնորհաց:
Երկըրպագեմք խաչին Քրիստոսի
Ազատարար համայնից ազգի: Աղաչենք:
|
|
Գովեալ նշան փառացն Յիսուսի,
Մահուամբ ըզկեանքն ծածկեալ յինքն ունէ.
Որ յերգագիր իմաստ նոյն տառի,
Հոգիանիւթ հոսանաց շնորհի:
Նախանըկար դիտմամբ հրաշալի
Զքեզ, փայտ կենաց, ասաց ամենի.
Օրհնեալ է փայտ, որով կատարի
Արդարութիւն ի վերայ երկրի:
Կեցեալ սուրբ խաչն յիշխանաց յերկրի,
Շատ ժամանակ առնէր սքանչելի.
Ոմն երկիւղած և առաքինի
Սպասաւորէր սրբոյն նըշանի.
Հրեշտակն ազդեաց տեսլեան գիշերի,
Գընալ յերկիրըն Քաջբերունի,
Բերեալ զգանձն անկողոպտելի,
Գըտեալ ձորակմանդ ծառ մի ուռի,
Նըշանըն սուրբ անդէն ամփոխի:
Ումեք չասսաց այրն այն ցանկալի
Թէ ուստի գայ կամ զինչ նա ունի.
Մերձեցաւ օրն իւրոյն վաղճանի,
Սուրբ երջանիկ հօրն երանելի.
Եցոյց զտեղիք սրբոյն Նըշանի,
Զոր ամփոփեալ էր յուռի ծառի:
Զտեղն արարին ուխտ ըսքանչելի,
Ուռընկարու սուրբ Նըշան կոչի:
Երկըրպագեմք խաչին Քրիստոսի
Ազատարար համայնից ազգի: Աղաչեմք:
|
|
Ունող յաղթութեան զօրեղ սուրբ Նըշան
Դու քառասար սուսեր սըխրական,
Դու խորտակող գընդին դիւական,
Գառին աստուծոյ ճըշմարիտ սեղան:
Դու դըրւատեալ պանծալի Նըշան:
Սխրասարաս անսայթաքական,
Դու լաստափայտ ապաւինութեան
Յալեաց մեղաց պահես անսասան.
Դու նազելի անպատում Նըշան,
Ուրախութիւն ես ազգի մարդկան.
Խոստովանեալ ես խորհըրդական,
Կենաց Կարապետ յաւուր գալըստեան.
Ի քեզ ձօնեցաւ բանըն հայրական,
Ի քէն սարսի գունդ բելիարեան.
Քեւ ճանապարհք ի յերկինս բացան,
Մարդ և հրեշտակք խառնեալ միացան.
Երկիւղածաց եղեր դու նըշան,
Զի արասցես չարին աղեղան:
Րաբունոյն դու սուրբ դիտարան,
Մեզ՝ ծառ. կենաց և նոյեան տապան,
Տուն աստուծոյ, սանդուխք յակոբեան,
Եւ Մովսէսի զօրեղ գաւազան:
Դու ահարկու սոսկալի նըշան,
Հզօր աշտարակ անկասկածական.
Առ քեզ պաղատինք մեք ամենեքեան,
Ուռընկարու յաղթող սուրբ Նըշան:
Հրաշագործես դու միշտ անխափան,
Քաջբերունեաց պարծանաց նըշան.
|
|
Ախտաժետաց դեղ առողջութեան,
Ուռընկարու գովելի Նըշան:
Նեղեալքն յայսոց անկեալ առ քեզ գան,
Քաջբերունեաց պատուելի նըշան.
Արա ըզդեւքն հալածական,
Ուռընկարու ցանկալի Նըշան:
Բազկատարած կան ամենեքեան,
Բեկեալ սրտիւք կան քեզ յանդիման:
Երկըրպագեմք խաչին Քրիստոսի
Ազատարար համայնից ազգի: Աղաչենք:
Ի քէն հայցենք միածին որդի,
Ունիմք բարեխօս զխաչ քո սքանչելի,
Ներկեալ արեամբըդ կենարարի.
Յարարածոց միշտ երկըրպագի:
Սա զէն և սուր է անյաղթելի,
Հարեալ ի սիրտըն Բելիարի.
Ի քէն ելցէ շնորհքն յաշխարհի,
Զի տէրն աստուած ի քեզ բընակի.
Փըրկիչն քեւ առ մեզ իջանի,
Ցաւք և ցընորք ի մէնջ հալածի.
Ժողովելոցըս տէրն ողորմի,
Որք են եկեալ տունըս Խաչի.
Կատարեսցին խընդիրքն ամէնի,
Օրհնեն զտըւողն այնըմ շնորհի:
Յիշեա, եւ եւս, զան(ձինս):
Սուրբ եւ մաքուր կոյս երանուհի
Անախտ անբիծ մաքուր հայելի,
|
|
Դու ծովափն ակըն մարգարտի,
Եւիլատայ պատուական ոսկի:
Անփորձ յառնէ ծընող Յիսուսի,
Կոյս Մարիամ՝ պարծանք Եւայի:
Խըրախացիր, կոյս երանուհի,
Հօր հաւա(սա)ր ես դաւանելի:
Թագաւորին ես իջման տեղի.
Ուստի երկինք ւ երկիր սասանի:
Արձանունակ լեառնըն յերկրի
Զոր Դանիէլն յառաջ տեսանի:
Մանանային սափոր սոսկալի,
Կընքեալ տօմար անընթեռնլի:
Աղբիւր կընքեալ ջըրոյն կենդանի,
Մէզ եւ գըզաթ երկնային ցօղի:
Րոտեմք աղերսին ի քէն սըրբուհի,
Զի գիր մեղաց մերոց ջընջեսցի:
Ցօղ արտասուաց յորդաբուխ հոսի,
Քո միածնի կամքն քաղցրասցի:
Ի գալըստեան աւարն ահեղի,
Յորժամ գոչէ փողըն հրաշալի,
|
|
Մեզ բարեխօս և միջնորդ բարի,
Ընդ քեզ և խաչըն համաձայնի:
Զայն Յովանա, Պըսակըն նախնի,
Պարթև Գրիգորըն Պահլաւունի,
Գանձիս խնդրողի մասն ի պարգևի,
Վարժապետին մեծին Գրիգորի:
Մատիր յաղերս դու կոյս սըրբուհի,
Խաղաղութիւն շնորհէդ աշխարհի: Ողորմեա:
|
|
