Գովասանք նոր փեսայի, որ հանդերձեալ է պսակւիլ ընդ հարսին իւրոյ՝ օրինօք

ԳՈՎԱՍԱՆՔ ՆՈՐ ՓԵՍԱՅԻ, ՈՐ ՀԱՆԴԵՐՁԵԱԼ է ՊՍԱԿՒԻԼ
ԸՆԴ ՀԱՐՍԻՆ ԻՒՐՈՅ՝ ՕՐԻՆՕՔ

Էն աստուծոյ օրհնութենով,
Ծառ այս այր բազմեցար.
Խաչ ալամըն ի գըլուխըդ,
Խաչ ալամ բազամեցար։

Սուրբ Կարապետու սուրբ զօրութենով,
Հա՜յ, զօրութենով,
Ծառըս ծաղիկ է.
Ծառ ծաղկեցաւ,
Ծառ կայնեցաւ՝
Կանանչ ու կարմիր տերևով։

Թագւո′ր, ի՞նչ բերեմ քեզ նըման,
Քոյ կանանչ արևդ ի նըման.
էն լուսու աստղըն, որ կու ծաղկի՝
Ծաղիկն արևդ ի նման։

Թագւո′ր, ի՞նչ բերեմ քեզ նըման,
Քոյ կանանչ արևդ ի նըման.
Էն առաւօտն, որ կու ծաղկի՝
Ծաղիկն արևդ ի նըման։

Թագւո′ր, ի՞նչ բերեմ քեզ նըման,
Քոյ կանանչ արևդ ի նըման.

Էն բալասան ծաղիկն, որ կու ծաղկի՝
Ծաղիկն արևդ ի նըման։
Օգնէ՛, Յիսուս,
Օգնէ՛, Քրիստոս,
Օգնէ՛, մեր տէր,
Հա՜յր ամենակալ։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
― Գնացէք, բերէ՜ք Խօսան պիւլպիւլն,
Որ գայ՝ գօվէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Խօսան պիւլպիւլն,
Երեկ, մըտաւ, հա՜յ, ի դարպասին.
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին։
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին,
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր խէչ մանկտացն։

― Թագւո՛ր։― Յամէ՛։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
― Գնացէք, բերէ՛ք Եղնիկ դաշտին,
Որ գայ գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Եղնիկ դաշտին,
Երեկ, մըտաւ, հա՜յ, ի դարպասին.
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին.
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր ծաղկունաց։

Մենք էն Դաշտին մէջ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր, հա՜յ, հոն պառկէյանք.
Երբ մուտն ընկնէր՝ հոն պառկէյանք,
Մեծ աստուծոյ, հա՜յ, փառս տայանք։

― Թագւո՛ր։― Յամէ։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։

― Գնացէք, բերէ՛ք Գառն արեգոյն,
Որ գայ, գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Գառն արէգոյն,
Երեկ, մըտաւ, հա՜յ, ի դարպսին,
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին.
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր խէչ մանկտացն։

Մենք է՛ն Գառին հետ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր, հա՜յ, հոն պառկէյանք.
Երբ մուտն ընկնէր՝ հոն պառկէյանք,
Փունճ մանուշակ, հա՜յ, խոտն արծէյանք.
Փունճ մանուշակ խոտն արծէյանք,
Դէմ լուսնին, հա՜յ, որօճէյանք։

― Թագւոր։— Յամէ։— Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
— Գնացէք, բերէ՜ք Քօշն ի քարէն,
Որ գայ, գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Քօշն ի քարէն,
Երեկ, մըտաւ, հայ, ի դարպսին.
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին,
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՛յ, իր ծաղկունանցն։

Մենք էն Քօշին հետ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր՝ հա՜յ, հոն պառկէյանք,
Երբ մուտն ընկներ, հոն պառկէյանք.
Ի քար Գօտուն, հա՜յ, թոտատէյանք,
Ի քար Գօտուն թըռտատէյանք,
Մեր տէր աստծոյն, հա՛յ, փառս տայանք։

― Թագւո՞ր։— Յամէ։— Ի՞նչ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։

― Գնացէք, բերէ՛ք Արդար մեղուն,
Որ գայ, գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Արդար մեղուն,
Երեկ, յիջաւ, հա՜յ, ծառատկին.
Երեկ, իջաւ ծառատակին,
Ժուռ մանէման, հա՜յ, երնեկ ծառին.
Ժուռ մանէման երնեկ ծառին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին,
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր խօշ բախտին։

Աենք է՛ն Մեղուին հետ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր, հա՜յ, հոն պառկէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր՝ հոն պառկէյանք,
Քաղցըր ծաղկունքն, հա՜յ, ժողվէյանք,
Քաղցըր ծաղկունքն ժողովէյանք,
Քաղցրաճաշակ, հայ, մեղր շինէյանք.
Քաղցրաճաշակ մեղր շինէյանք,
Եւ մոմն աստուծոյ, հա՜յ, փէշքեաշ տայանք։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։— Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք.
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր խընկենի,
Է՛ր խընկենի, հա՜յ արմաւենի։

Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր նըշենի,
Էր նըռնենի, հա՜յ, էր մորենի.
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր թըզենի,
էր նոճենի, հա՜յ, խընծորենի։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։— Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ խիստ լուռջ էր,
Ջուխք ու տերև, հա՜յ, խիստ կանանչ էր։—

Թագւոր նըստել էր ի թախտին,
Բարովվել էր, հա՜յ, հետ իր բախտին,
Աստընվորիս՝ ուրախութիւն,
Դատաստանին, հա՜յ, մէջ ղըրախաին։

— Թագւո՜ր, քոյ ծառտ գովել պիտի,
Էն գովողին, հա՜յ, ղիլայ պիտի,
Սելով սեղան, բեռնով գինի,
Սըտով խօրվու, հայ, ղիլայ պիտի,
Բերէ՛ք լըտրով, բերէ՛ք կիսով,
Բերէ՛ք հօխով, հա՜յ, ղիլայ պիտի։

⁂

Ծաղկեցաւ ծառըս կանանչ,
Ի՜նչ աննըման էր.
Լուսեղէն պըտուղ տուաւ,
Ի՜նչ աննըման էր։
― Ծաղկեցաւ ծառըս կանանչ,
Ի՜նչ աննըման էր.
Լուսեղէն պըտուղ տուաւ՝
Եայվայ նըման էր։
— Այն ճեղբեր ալփին-ալփին,
Ի՜նչ աննըման էր.
Լուսեղէն պըտուղ առաւ,
Ի՜նչ աննըման էր։
― Այն ճեղբեր ալփին-ալփին՝
Աստուածածինն էր.
Լուսեղէն պըտուղ առաւ՝
Տէր միածինն էր։
— Այն էգուան հովն էր հովեց
Եւ աննըման էր,,
Աղուէնուն գ՚ելնէր, մըտնէր՝
Ի՜նչ աննըման էր։
— Այն էգուան հովն էր հովեց՝
Աոաքեալներն էր.
Աղուէնուն գ՚ելնէր, մըտնէր՝
Արդար հոգիքն էր։
— Այն բախչէն, կանանչ բախչէն,
Ի՜նչ աննըման էր.
Ծով մը կար բախչի դուռը,
Ի՜նչ աննըման էր։