Դեռ ինչ-որ մի տեղ գիշերվա մութը Գողության սովոր սեւ կատվի նման թաթը երկարել Եվ չորաթանն է ուզում կրծոտել Խաղաղ լուսնյակի... Օ՜, աշխա՜րհ, աշխա՜րհ... Մութ գիշերներդ կուտեին ե՛ւ քեզ, Թե ժամանակին Վրա չհասնեին պարզ ցերեկներդ...
