Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու

Զ

Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու,—
Ա՛յն, որ մեր մեջ նվում է միշտ, գանգատվում ու

մորմոքում.

Բայց արդ քո մեջ ծայր է առնում ա՛յլ մեղեդի մի

անվերջ.—

Թումանյանի հուրն է անշեջ քո կրակը բորբոքում։—