Է
Ա՜խ, շռայլ է լինում ոգի — լոկ մի՛ անգամ իր կյանքում․ Երբ վառվելով, մոխրանալով՝ իր վախճանին է հանգում․ Լինում է միշտ դա լույս, անվիշտ և երջանիկ այն ժամին, Երբ իր մահով՝ խինդով, ահով՝ ծնում է աստղ իր
