Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Դու հասկացար տագնապները իմ հոգու
Դու հասկացար տագնապները իմ հոգու,
Տրտմությունս անսպառ.
— Մենք առհավետ շղթայված ենք մեկ-մեկու։
Կյանքս մութ էր, հոգիս ցաված ու խավար,
Եվ օրերըս — միայն ցավ.
— Իմ սև երկրում ժպտացիր դու լուսավառ...
Եվ քո փայլով իմ աշխարհը լուսացավ,
Չըկան վիհերն իր անել,
Քաղցր է հիմա, լուսավառված, խինդ ու ցավ.
— Ո՞վ կարող է ինձ քեզանից բաժանել...
|
|
