Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Դու ոսկի գրիչ ունես, դու այնպես իմաստու՛ն ես
[ 210 ]
XV
Դու ոսկի գրիչ ունես, դու այնպես իմաստո՛ւն ես.
Ինքդ քեզ հրաժեշտ ես ասում,ինքդ քեզ կրկի՛ն
ընդունում ես —
Գիտես, որ՝ լինելով է լինում, հատնելով է
անհատնում այս տունը —
Եվ մի՛շտ ծիծաղկուն է հոգիդ ու սիրտդ մշտապես
խնդո՛ւն է։
|
|