Ես ան հաւերուն էի...
* * *
Ես ան հաւերուն էի,
- որ գետինըն կուտ չուտէի․
Թըռչ՚ի երկընօքն երթ՚ի,
- թէ սիրոյ ակնատ չընկնէի․
Ակնատն ի ծովուն միջին`
- էր լարած՚ւ ես չգիտէի․
Ամէն հաւ ոտօքն ընկնէր,
- ես ոտօքս ու թեւս աւելի։
Ես ան հաւերուն էի,
Թըռչ՚ի երկընօքն երթ՚ի,
Ակնատն ի ծովուն միջին`
Ամէն հաւ ոտօքն ընկնէր,