Բարձր աշտարակի վրա զանգակն էր հանդարտ ղողանջում Նրա խուլ ղողանջյունը դեպի հեռուն էր տարածվում։ Եվ լսում էին հոգեզմայլությամբ նրան բարի մարդիկ, Իսկ ականջները պինդ ծածկում էին ծույլ և չար մարդիկ... 25 դեկտեմբ. 1885.
