Էշին ասին՝ արդար բան չէ՝ քեզ կոչում են ավանակ, Դու երկնային երեւույթ ես, քիչը-քիչը՝ սավառնակ. Եվ հավատաց, քիթը ցցեց դեպի երկինք, փորձեց թռչել, Բայց հասցրեց զռռալ միայն գաղջ գոմի մեջ, տակը... թրջել։
