Հեռո՜ւ մեր կյանքի հոգեմաշ, տըխուր
Վշտից ու ցավից — բնության գրկում
Մի ա՛յլ սուրբ կյանքի առատ, երկնատուր
Բարիքն եք երգում դուք ձեր երգերում։
Նստած եմ մենակ լուսամուտիս մոտ
Եվ հուզված նայում ձեր այդ հրճվանքին։
Ձեզ ողջունում է փայլուն առավոտ
Գարնան արևի շողերի տակին։
Ա՜խ, ինչպես սիրով կուզեի ես էլ
Ձեր զվարճալի համերգին խառնած
Հոգույս ձայները, երգել ու օրհնել
Արարած աշխարհ, արարող աստված.
Բայց, ավա՜ղ, կյանքում, գարնան երգիչներ,
Ինձ ա՛յլ երգեր է բախտը վիճակել —
Երգե՛լ արտասուք, կյանքի մութ գիշեր,
Գեթ երգով ազգիս ցավերն ամոքել…
1896 թ. Գուրզուֆ
12
ՀՈԳԻՍ ՄՌԱՅԼ…
Հոգիս մռա՛յլ, մռա՛յլ իմ երգ
Էլ սիրտ չըկա տանջվելու…
Դուրս եմ եկել ծովի եզերք,
Դարդս ծովին պատմելու…
Ա՜յ ծով անեզր, ա՜յ ծով անհուն,
Ե՛վ դու հուզված ու պղտոր.
Իմ տառապյալ, տանջված հոգուն
Շա՜տ նման ես դու այսօր։
Ա՜խ, լսիր ինձ և ինձ հետ լաց
Տո՛ւր վըշտերիս արձագանք.
Թո՛ղ ցավերով մտերմացած՝
Մե՛կտեղ գտնենք սփոփանք…
