Էջ:Այսպէս խօսեց Զրադաշտը.djvu/114

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

պանէ֊եցէք Զրադաշաից* Ել աւելի ճիշտը* ամաչեցէք նրէսնից* Թերևս նա ձեղ իւաբեց*

Իմացոլթեան մարդը միայն սլէաք է իր

թշնաւքիների՛ն սիրել, այլ և իր բարեկաաճէերին ատեէ կարսղանայ*

Շ աա վատ ենք վարձատրում մեր ու սուցչին, երր միշտ և միայն ՛նրա աշակերտն ենք էէեսւմ* Եւ ի՛նչու չԼք ուղում ի*լել իմ պսակը*

Ղ*ոլք ի՛նձ փառաբանում Էր՛ եքք.Է մի օր*

ձեր փ առաբանսւթիւնր խորաակլի'. ղդուշացէք, որ չ սսլանւէք մի սիւնարձանից*

Ղ՚ոլք ասում Էր, Հաւաաու մ Էր ՏԷրադաշաինւ ք՝այց ինչ Է Զրադաշաը ։ *հսլք իմ Հաւատացեալնե րն Կ՝ Բա19 ե% Բու"Ր ^աւաաացեալները.

ր ու ր ձեղ դեռ. չէիք որոնել, որ գաաք ինձ* ԱյդպԷս ե՛ն ա՛նում բոլոր Հավատացողները, դրա Հա֊ ւՐար Էլ այնքան անարժէք է դարձել Հաւատը*

Արդ, պաալիրում եմ ձեղ--ինձ կորցնել և ձեղ

  • լ ան ել. ե միայն, երբ բոլորդ ինձ ուբացտծ կվերադաոնամ ձեգ մօտ*

ճշմարիտն եմ ասում, իմ եղբայրներ, այլ քերսվ պիտի որոնեմ այն ժամանակ իմ կորուսեալ֊ ներին, մի այլ սիրով պէտք է սիրեմ ձեղ*

Ել դեռ. մի ժամանակից յետոյ էլ իմ բաբե-կաՏեերը պիտի դաոնաք և Զաւակնե րլւ Մի Ցսյսի* ապա երրորդ անդամ ձեղ մօտ կլինեմ*՝ մեծ՝ Ա՝իյէ°~ րէն ձեղ Հեա տօնելուէ

Ւսկ այն Է մեծ միՀօրԷն, երբ մարդր իր ճանա֊ սլարՀի կիսին կենդանու ե *հե րմարդի մէ£ տեղ կը~ կանգնի ե իր դէպի երեկոն տանող ուղին իրրև իր