Այս էջը սրբագրված է
—Հիանալի՜ է, ասացին բոլոր պալատականները:
Ու այն անձը, որ բերել էր արհեստատական թռչունը, նորին կայսերական վեհափառութեան գլխաւոր սոխակամատոյցի տիտղոսն ստացաւ:
Նրանց՝ միասին երգել տուէ՛ք. գելեցիկ զուգերգ (դուէտ) կը կազմեն, ասաց կայսրը:
Ու նրանց միասին երգել տուին. բայց զուգերգը չէր էլ յաջողւում բնա՛ւ, որովհետև ճշմարիտ սոխակը երգում էր իր բնական ներշնչման համաձայն, մինչդեռ միւսը հնազանդւում էր մեքենական գլանների շարժման:
—Յանցանքը սրանը չէ, ասաց արքունական նուագախմբի պետը, արհեստական սոխակին ցոյց տալով, որովհետև նա կատարելապէս չափով է երգում և ասես, թէ իմ եղած դպրոցում է պատրաստուած:
Նրան մենակ երգել տուին: Նա նոյնքան յաջողութիւն ունեցաւ, որքան իսկական սոխակը: Նա աւելի հաճոյատեսիլ էր, որովհետև փայլում էր պալատական կանանց
