զօմաներից149 հասնող օգնութիւններից իրենց ձեռք գտնուող քիւչուկ չափ ու մօսին հրացաններու, և իրենց դիրքերու առաւելութեան շնորհիւ քաջալերուած սկսեցին ուժգին հարձակողանի մեզ վրայ. և չնայած մեր դիրքերու անհարմարութեան, մեր կորովի և ուժգին հակահարուածի շնորհիւ յաջողեցինք երեք անգամով իրենց դիրքերէն հանելով, հալածել մինչ հեռուն, լեռնակատար ձգելով դիակ մը ու վիրաւորեալ մը (Ա.-ը ձեռքին կարմիր դրոշ մր կը կրէր), իսկ Բ․-ը շիտանցի մ’ներ Ահմուտ անունով:
Երբ ձգուած դրոշակը վերցնելու նպատակաւ քիչ մը յառաջացանք, կրկին 250-ի չափ ստացած անմիջական օգնութիւնից քաջալերուած. նոր և աւելի քան ուժգին հարձակողականի մը սկսեցին, որը տևեց վեց ժամ անընդհատ, մեր ոյժերի սակաւութիւնը հրացաններնուս տկարոյժ լինելը (մեծամասամբ բերտան) և դիրքերնուս աննպաստութիւնը նկատի ունենալով, յարմար դատեցինք յետ նահանջել մեզմէ նախապէս պատրաստուած բաւական լաւ դիրք մը (Բարէռաշ բարձր լեռ):
Նահանջ կատարեցինք յաջող ու անվնաս, կռուի ընթացքին ունեցանք մէկ կորուստ, ոստիկան մը՝ որ ասորի Րաշօյի որդի Գաւրէոնը, որն մեզմէ անտեղեակ հեռացած էր՝ հաւանաբար թալանի նպատակով: Մենք գիշերով ապահովաբար Կասրիկ գիւղ ապաստանեցինք: Պատերազմող քիւրտերու մէջ, [մեր] կարծիքով, կատրջահւար և քանիմ գրաւցիներ, քանիներ օյմալի հագուստով և մեծամասամբ համիտիէ զօրքի մնացորդ և շիտանցիներ նկատուեցան, որոց զօմաներ նոյն շրջակայ լեռներ կ՛գտնուին եղեր, և արդէն Սքունիս ղրկուած մեր լրտեսներից ևս իմացանք, որ նոյն տեղ գտնուող ջրաղացին մէջն ալ բաւական քիւրտեր գտնուած են, որոց ընկերներուն ըլլալուն տարակոյս չկար: Պատրոնի վնասը վերջէն կը տեղեկացնենք:
Քաղաքէն նահանջի միջոցին կողմերս փախուստ տուող ու ապաստանող ահագին թիւրք ու քիւրտ ցեղերի մեծամասնութեան կենտրոնն առ այժմ Ֆառաշին և այդ գծերով բռնած և շրջապատած են ամբողջ Նօր-տուզի արևելեան-հարաւային կողմեր մինչև Բարէսպի խաւշտանցոց զօմաներ, որ կը տևէ մինչև Շատախի և Բարւարի սահման: Ըստ մեր մօտաւոր տեղեկութեան, յիշելոց թիւը քսան հազարի (20000) կը հասնի:
Ցեղերէն միայն ալանցիները չեն մասնակցեր ըմբոստութիւններուն, որովհետև վէճ ունեն գրաւցիներուն հետ հայ գերիներու համար, որպէս թէ նախապէս այս առթիւ կարևոր սպանութիւն մըն ալ տեղի ունեցած են. որոյ ստուգութիւնը դեռ կասկածելի է:
Նօրտուզի ժողովուրդը ներկայ դրութեամբ չի կարելի իրենց տեղեր վերադարձնել:
Եթէ օրինաւոր ոյժ մը ղրկէք, կը յուսամք, որ մինչև Մասիրոյ երթան և առանց նպատակի չը վերադառնան: Այն ատեն միայն կարող է Շատախի, Նօրտուզի և Խօշապի խեղճ ժողովուրդը քիչ մը հանգստանալ:
