Մէկ խօսքով, մտածող, մարդոլ համար հալչող սիրտ մը՝ Արմանտի սիրտը, որ ամէն տեղ է, հողի վրայ, միջոցին մէջէ եիլ ու ծաղկի մէջ, իր մւսրդու սիրտը։ Ւսկ «.Հայելու. Միջից», ահա թէ ինչ է իր տեսածը. - Ամէն աուոու Նայում ենք մենք իրսւր երկսւր Ու զարմանամ, Որ այսքա՜ն մօտ՝ Անծանօթ ենք մենք դեո իրար... Մարգը մարդուն համար ալ հայելի չէ՞։ Որը ան մենը կը իրարու, կը նստինը միասին, կը պայըարինը միասին 9 գաղափարական նոյն ուղղութիւնը ունինը յաճախ, ու տարիներով նոյնիսկ ապրելով միասին, զիրար չենը ճանչնար: Խօսի՞լ փաստերու մասին, մեզ հեո-ուները կը տանէր: Ամէն մարգ ունի իր փաստերը։ Եւ ահա բանաստեղծը հայ^լիի օր ինակո վ կը խօսի մարզող մասին այնըան դի պուկ և հասկնա լի է Ու տակաւին, Արմանա բանաստեղծը հոգիի պարզու¬ թեան ու խորութեան վսեմ մէկ օրինակը տալով1 ահա թէ ինչ հէԼ Գ1*Է ՒԸ ^Ձեոըեր Ւմ» բանաստեղծութեան մէջ. — Որ ինը իր իսկ ձեո֊ըերուն փափկութեանը նայելով% ղանոնը խորթ կը գտնէ, մինչ ինը կ՝ուզէլւ, որ վէրը^ր ԸԼԼային իը ձեոըերուն վրայ, կոշտուկներ ր/լային իր ձեոըերուն վրայ# այսինըն՝ ինը այգ ձեոըերով կաո֊ուղէր երկիրը 9 արիւնէր մարդոց համար և վէբըեր ունենար: Ու կ ^ափսոսայ տակաւին բանաստեղծը իր « Ափ սոսում եմ » ըերթուածին մէջ, գրելով — որ ինը կ*ափսոսայ իր չտուած բարեւին համար, շրթներուն սաո֊ած համբոյրին համար, պահած ըէնին համար, ու այս բոլորին՝ ժամանա– կին չափսոսալուն համար : Ահ աՀ մեծութիւնը։ . 21 .
