Էջ:Արմանտ բանաստեղծը, Թորոս Թորանեան.djvu/43

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

1.—ԵՌԱՍՏՂՈՎ մը կը սկսի գիրքին առաջին բաժինը, որ կ՚ընդգրկէ երեք քերթուած։

Մարդը նոյնն է և ունի նոյն մտորումները ըսելու այլ եղանակներով:

Առաջին բանաստեղծութիւնը վերնագրուած է այսպէս՝ -«Երգ Իմ», ուր, երգիչը կը գրէ.

-Երգ իմ, խօսիր, հնչիր դու
Լեզուով, հոգով այս դարի,
Ու գտիր դու մի հնար՝
Փափկի խիղճը աշխարհի։


Բանաստեղծները, ինչպէս նաեւ մշակոյթի որեւէ ճիւղին հետեւող մարդ, կ՚ուզեն արձագանգել իրենց ապրած դարին:

Միթէ Չարենցը չէ՞ր գրողը.

-Ժամանակիդ շունչը դարձիր
Ու մի դաւիր քո քնարին։


Շատ անգամ հեղինակ մը մեզի սիրելի դարձնողը անոր իր դարին երգիչը ըլլալն է, չդաւելն է իր քնարին։ Ու Չարենցը ապրեցաւ այնպէս ինչպէս գրեց:

Եւ ահա բանաստեղծ Արմանտ, որուն տեսողութիւնը այնպիսի ընկալող յատկութիւն ունի, որ պարզ նիւթը կրնայ վերածել երգի, գտնուելով վառարանի մը բոցին դիմաց կը գրէ իր «Օ՜, Բայց Երգում է» քերթուածը.

-Ես նախանձում եմ
Գրգիռին բորբոք արիւնող բոցի,
Որ վառուելով յար,
Մաշւում է տակաւ,
Օ՜, բայց երգում է: