Այս էջը սրբագրված է
մի երգիդ հետ։ Ինձ հմայողը երգերիդ բիւրեղութիւնն է, գիտակցականի և ենթագիտակցականի անճիգ համադրումը, հարազատ ապրումը և փորձառութիւնը ապրումի,կենդանի, նիւթական և միաժամանակ պարուրուած աննիւթականի ծիրում։ Կեաքնըն է մահկանացուի մշտառկայ հեւքը,և պարզութիւնը,անմիջականութիւնը, և հաղորդականութիւնը։
« Դու եղար այն քչերից, որ կարողացար կամրջել արեւելահայերէնն
ու Արևմտահայերէնը։ Եւ այս ոչ թէ միայն լեզուական, այլ նաև զգացական տեսակէտից: Միանգամայն շնորհաւորելի երևոյթ է Ռադիօ Երևանի ցուցաբերած վերաբերմունքը։ Մաբդիկ գնահատել Մաբդիկ գնահատել գիտեն այն ինչոր լաւ է, իսկ րո բանաստեղծութիւննեբը իրաւ բանաստեղծութիւններ են, անաղարտ, հարազատ»։
Մենք կ՛աւելցնենք մեր մեջբերումներուն թիւը հաստատելու համար Կարապենցին հաստատումները։ Միթէ խրթնաբանութեան հանդիպեցա՞ը տրուած երգերուն մէջ, միթէ պարզ չէ՞ին բոլոր—բոլորը, և միթէմտածումն ու յոյզը էէի՞ե ճառագեր տողերու արանքէն : Արմանտը յաջորդող էջերուն վրայ այս գիրքին, իր «Քառուղիներ», «.Անքնութիւն», «Իմ Մունջ Լուսին»,« Օքնիր Ինձ » բանաստեղծութիւններուն մէջ կ՝երգէ ընկերային և անհատական ցաւեր, միշտ ձգտելով լաւին,որ բացակայ է․․․ Ահաւասիկ, 1990—ի Նոյեմբերին Ռադիօ Երեւանէն հաղորդուած Վաչագան Վարդանեանի գրախօսութիւնէն մէջբերում մը․ «... Արմանտը վաւերական բանաստեղծ է, զգայուն
սրտով և բարութեան այն պաշարով, որ մի չափանիշ է դատևլու և զատելու համար իսկական բանաստեղծին ոչ իսկականից: Նա մեծի կեցուածք Նա մեծի կեցուածք չի ընդունում. բաւական
