Էջ:Գիրք Որդիական, Թորոս Թորանեան.djvu/175

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ՍԼԱԻԻԿ ՉԻԼՈՅԵԱՆ


— Մի բիվա խմե՞նք, — ըսաւ, օր մը:

— Խմենք,— պատասխանեցի:

Նստեցանք խմելու եւ մէկ շիշ գարեջուրը եղաւվ քսանչորս
շիշ... Անշուշտ մեծ մասը ինք խմեց, ու երբ ելաւ
ոտքի կարծես ոչինչ խմած ըլլար: Տարօրինակ տղայ Էր
Սլաւիկը:

Համարձակ էր, յամառ, ու քիչ մը... խուլիգան:
Ներէ ինծի, Սլաւիկ, այս բառին համար: Կրնար համբերութեան
մրցանիշ ունեցող մարդը կատաղօրէն զայրացնել
եւ խոժոռադէմ ի համբաւ ունեցողը՝ լիահագագ խնդացնել։

Այդպէս էր որ օր մը համբերութենէ դուրս բերաւ
հանդարտաբարոյ մարդու համբաւին տիրացած պատկալի
պրոֆեսոր մը՝ Մ. Մկրեանը:

Բանաստեղծ Էր: Յամառ էր նաեւ աշխատանքի մէջ։