Էջ:Գլադստօն.djvu/162

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

թանը ներկայացնում էր քարիզի վեհաժողովին իր։ հր ատարակած խ ա թթիհումայունը, որով հաւասար իրաւունքներ էր տալիս իր քրիստոնեայ հպատակներ ին։ Աքս գրաւոր խոստուՏքն էլ մտաւ քարիզի գաշնադրութեան մէջ։ ՜\յչանակու մ էր որ կւրոպանմի կ ողմից կա ա արև ալ անկախ ու թիւն և ա գա ա ութիւն տալով իիւրքիային։ միւս կողմից լուռհաա մաձայնութեամբ ընդունում էր և տյն, որ Թիւրքիայի քրիստոնեաները իրաւունք ոֆ.նին պահան հելոլ, որ իրանց դրութիւնը րարւոքուի։ Քրիսառ նեաների դարաւոր դատը քարիզում չը կնքեցինք. աա ըեգէ ակաոակնյ մի հա զգայիւն գրաւոր պայմանագրութեամր հաստատեցին 3՝իւրքր իշխոգ ոէհարստահարող էր և այդպէս էլ Տքնաց» իսկ Քրէս՜ տոնեանք արիւն թափողյ հարստահարուող հպատակըյ, աքի քայլ առաջ գնաց ինչպէս թիւրքը հաստատում՝ էր տիրապետողի իրաւուԱքը նոյնպէս էլ քրիստոնեան հաստատում էր պահանհելոլ իրաւունք» Ահա։ Այս երկու իրալոլնքները մի տեղ դրեց քարիզի դաշնագրութիւնը» ՜\յա չը լուծեց արևելեան հարցլքյ այլ աւելի ևս խճճեց նրան» ՛նա չը վերացրեց հա րստահարողի և հարստահարուողի կուիւը, ակէ բնական դարձրեց նրան, օրինականացրեց։ էլ դրա հետևանքն այն եղաւ, որ քարիզի դաշնադրութիւնից յետոյ Եւրոպան սկսեց աւելի յաճախ խառքնուել Թիւրքխաայի ներքին գործերի մէջ։ թէև ղրկել էր իրան այդ իրաւունքից։ Արիւնահեղ դրամաները