I
բերմամբյ մի դիրք3 որ բոլորածին հակասում էր նրա ազատասիրական ձգտումներին։ »
թալանի է որ այս ահաւոր և երկարատև պատերազմը (1861 — 1865, ծագեց։ ստրուկ նեգրերին ազատ ու թ իւն տայու համար։ \քի ացեալ Նահանգների, հիւսիսալին մասը պահանհում էր քնֆել ստրկութիճը իբրև մի չաա ամօթալի րանէ որ արաաասորում էր մարգկութեան անունը իսկ հարասալին նահանգները, ուր բամբակի և չաքարեզէգի անթիւ անկարաններում ստրուկ նեգրը կատա
1 բում էր անբան գրաստի դերը ընդգիմացան և
լալտարար եցին, որ իրանք բաժանւում են \քիացեալ Նահա գներից։ Լիւսիսը զէնք վերցրեց որպէսզի հարկագրէ հարաւալիններին չը խախտել հանրապետու թեան ամբոգֆու թիսնը. ՜\յախագահ Աբրահամ լինկօլն պատերազմի պաչաօնական լալտարարութեան մէջ լիչատակեց միայն տլգ հանգամանքը։ Անգլիան սկզբից բունեց հա բալա լին նահանգներիյ այս ինքն սարկատէրերի կողմը։ Անգլի ացիները, ասել է §օքվիլ, ըեգունակութիւն ունին համոզուելոլդ որ կուուոզ կողմերից արգարը նա էհ ով աւելի է ծառայում անգլիական չահերին։ Աք» դէպքում չահալէտ կողմը հարաւալին նահանգներն էին, որոնք ահագին քանակ ու թեամբ բամբակ էին ուղարկում \\հնգլիա։ հասարակ ու թեան մէջ կար և այն կարծիքը է որ Անգլիան պիտի մի համա է և օգնէ հարաւալիններին։ էւ ահա \՝լագ
