Էջ:Գլադստօն.djvu/233

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

մի բացասական էր այն խօսքերի վեր ա՝

բերմէջտմր, թէ կաոավարոկթիւնը ոչինչ. չը գիտէք

«Սլբդարձք բո լիրիս յայանի էդ որ մենք ունինք բարեկարգ, դեսպանաաթտէն 1։ հոլսոկմ և իսկակաե դիկանագիտական պաչաօն վարող հիկպաաոսութիկնների ոկ վէցխհիկպաաոսոկթիկնների մի ամբոլդք ցանց, սփոուած եւրոպական իւրքիայի. բոլոր գաւառներոլյք։ հնարաւոր բան է արգելք է որ աասնեակէ գի կղեր , հրկիղոկեն հիաքե, ի վերֆ որ՝ հազարամոր այր մարդիկ, կանայ, և մանուկներ կոտորոկեն կամ աւելի փատ քան կքէտորոկեն, մայրաքաղաքի և խուովոկթիկնների բեմի մէջ գանույող Դ թհրք ական գաւառում( և մեր դե սպան աաո Կեն ու. հի կպա աո սար անները ոչինչ չիմանան այդ մասին։ Ան հնարին է» Դա չէ կարող լինել

հայց այսպէս թէ այնպէս1 կառավա րութիկնը հա«»։ Իր նպատակին։ Լոհ ցին և հանգստացան» \քի՝ քանի անգամ պա հան քներ եղան, որ կաոավարոԿթիւնը քեն է այդ /ոդիրը, բայց նա ամեն անգամ հարցը քնացնոկմ էր»

րօլգարական կոտորածների ժամանակ Ան։ դլիանք նկատելով որ Սկրոպան անտարբեր չը պի։ Աի սնայ դէպի արեեչեան քրիստոնեաները ու զարհեց իր նակատորմը դէպի Կ։ հոլիս» Աշկարա բան էրւ որ դա մի ցոյց է էիւբքիայի պա չտպան ոկ թեան համար, որովհետԱ գիզրաէլի, ստանալով քոկսաստանի և նրա դաչեակից պետ ու թիկնների