փաբները աոաքնորդեն </յլ, և մեր րոլոր գործսղութիւններինււ
(լնաբութիւնների հեաեանքը, էը նաֆած պանողականների և ունիօնիսաների եւլէենգուն խանքերին, բա բեղս» քող էի ա(գ մեծ մարդու. համա բ։ \էրա կուսա Կտ ու թիւնռ 42 ձախերի աոօսւելութիւն սաացաւ։ Անգամ իշ
էէանութեան ղեկը հանձնում էր ղՓօւամեԱՓլ ծեբունոլն թոԱ էր տալիս նրան վերքին անգամ մի հերոսական ճակաաամարա ախլ իբ բազմաթիւ հակաոյակորդեերինճ արիւնով ներկուէսծ մի գժբաիէա երկրի ագաաութեան համար։ (ֆգոստոսի սկղրում Աօէոբիւրիի մինիսա րութիւնը վսաահութեան հարթ գրեց։ Վիճաբանութիւնները վլխաւորապէս իբլանգական հարցին էին վերաիեբլում» Մինի սա բները աչիաաաում էին ապացուցանել, որ իբ լանգական ինքն ավարութիւնը գժրաիւաութիւն կը էին ի լիսղի համար Գլադստօնի կո հբքնակիցնե րը մեծ ա մաձնութիւն հւնէին չնորհիւ իրլանգացի պաէագամաւորների։ Որոնք միՓցել էին ագաաամիաների հեխ հօ մ։ ք։ Ուլը ս/նց կացնելու պայմանով։ Մթէ համայնքների ժողովի ընդունում էր, որ իրլսէնգական ինքնավձսրոլ թիւնը ի սկոր վաանգխւոր է սե ոչ ցանկալի։ Այն ժամանակ Գլադստօնեանների և իբլանգացիների էէաչնակցութիւնը ինքն ըսաո ինքեԱ»ն կը քա էքխսֆուէր, և մեծա մասն ութիւնը գար» ձեալ կըւքեար պահպանողականներին, որոնք ե
