Էջ:Գլադստօն.djvu/44

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

պիտի լին՝էին։ փքինիս արն երի՛ց մէկը գլուխ էր հետ, մւյմիւում և իէԵսհւմ էր իր ընկե րնե րի անոմեից ն՛ա կուլում էր աօաին մինիսար։ 3, ֆագաւորը ագէձեոն մխելի անձ էր և ոչ մի բանի համար պաա՚սէսխ ան աա ու չէր։ Ագլիտէերը ընդունում էքհե ձտյնււէ)ման ական հասկացողս լթիւնլւ, թէ ս թագաւոլ)ը ՛չէ կարող ՚որեէ ապօրինու թիսն գոիծեր, չէ կխիհզ վարուհլ օրէնքի գէմ, գործել ագոսրգարհւթիսԴ։է և եթէ նա վաա րն/էտ է անում։ Ն չան ակում էյ մր ՚նորխն վաա խորհուրգ են աուելէ հեաեսէըար ձիԹահեսխանաաու են թաղալո ր ի խո րհ րղականներհ։ հԱեղից առա, եկաւ այն համոզմունքը, որ մինիստրները, էէելով թաղալորի խորհրղէսկան0՝եր։ պաաասխանաաու են ազգի առա։ )ւ որովհեԹհ ազգի ներկայացուցիչը համայն քների ժոկովնէ, ուսաի մինիսարութիւնը պաչաօնում Մնալ կարոդ է միայն այն ժամանակդ երբ սյգ ժողովի մհծխժո/ենհւՔիէնը նրա կողքքե էր։ քԹսյվեսւորհէ ան՛ահս՝՝

էէլ 1ի՝ի ագէէր մեծամասնութիւնը, և մինիս արու թիւնը պիտի յս/նձնէր այն մարղկանց, որոնք այգ մԹծա՚մասնութեան նամակրութիւնն էին վայելում \5հս՝տեղից պարզ երեում էէ որ կաոավարութն՛ան ղեկը իսկ՜ապէ ս հ՛ամայնքների ժողաէի ձեռ քուաՏն էր։ Օրէէբը ա\Դ ժ՝ո՝ղովին իրաւուն, էր տալիս միայն հասաաաել պետական ն ախ ա հա չիլ ր (ի լօբդերի ժողովի հեա օրէնքներ մչակել։ բայց եթէ համսեհն՝քների ժողովը էքհար միայն այղ սահմաննե