հ՚ե քէՔ ։ ԿձԻէր իչինէ»կթեան ստորաղրուհսհէ մի երկրորդական հիԹեարկութիւնթ էւ ահա սքէվորութիւնը, պատասիտանատրւ դարձելով մինիստրերին աէգ մի հոցով թ ադա լոբի իչիձպնոթիւնը լանձնեց պատղտմաւղ բների ժոզովին» Իքսգալորը պետութեան մէջ մի պատուաւոր գւոԻ է։ ոտէւ
ո1Իէ, Աքս է պւսրլամենտական կառավքրուքիաձէը
սիագաւոբը թաղաւորում էք չէ կքրռտվարումէ
—ահա այս աեսակ կաաւավարութկպԱ նշաԿարսսխը
ա
քա1Թ Պէորգ , հը կամեցաւ հետևել ակն սովորութեան որով մեծ ա մասն ութ կան նե րկտկացու.քքիհե էր կազմում մին ի ստրութիլե է ՜լյա ինքն էր մինիթարեր հրաւիրում։ Իչպէս կամենում էր. նա իր սեփական կամքն էր թելադրում ոչ միակն մի՜նիսաբներին յ ա(է և պարլամկնտին , որի իրալոլնքները շատ սահմանափակել էր։ )ւ ա(Դ բաէ նրան օգնում էր ինքը պա րլամկնաը է կամ ճիշգն ասած։ Այն կուսակցութիւ.նը, որ կոչւումէ «տզրի՝՝ կամ պահպանոզական։ §օրինե րը, որ0նք մեծ մա
սամթ բաղկացած էին ազհ§ոլակա<կներից և հոգևորականներից։ միշտ պաշտպանում էին. թագտփտւոըի իրաւունքները, մինչդեռհակառակ կուսակցու թիս նը—սվիղ» կամ ազատամիտ ձգտում էր ոկժ տալ ՝ ժողովրդի իրաւունքներին։ §օ րինե բի Ա վիգերի կէքւսակցութիւնները դոկութիւն ուեէին անգլիական պարլամենտում դարի երկրորդ կէսից։ 3ագաւորը տօրիների հետ էր և ա(Դ պատճառով
